كابوس واردات براي توليد داخلي
زمانی كه مراجع و رهبری وارد مساله واردات می شوند و نسبت به كثرت كالاهای وارداتی و آسیب آن به تولید داخلی هشدار می دهند و از سوی دیگر، كارگران برای دریافت حقوق عقب افتاده خود جلوی ریاست جمهوری تجمع میكنند، دیگر مساله واردات مساله پر شدن جیب عده ای نوظهور نوكیسه و سیاه بختی كارگران یك كارخانه نیست؛ موضوع، موضوعی ملی به شمار می رود.
رشد واردات در كشور اگر در زمان رونق اقتصادی رخ دهد، كه تولید خود آن كشور مناسب است و وارداتش یا برای تامین مواد اولیه باشد، یا برای تامین بخشی از نیازهای خود كه تولید آنها در داخل كشور صرفه اقتصادی ندارد، معقول به نظر می رسد.
اما در كشوری مثل ایران، كه اگر نفت را از صادرات آن بگیریم، چیز زیادی باقی نخواهد ماند، واردات چونان سم مهلكی است كه آرام آرام اشتغال را می خورد، چرخ كارخانه ها را از كار باز می دارد و نهایتا امنیت اقتصادی مردم جامعه را بر هم می زند.
جمهوری اسلامی ایران، شعار مبارزه با استكبار را بیش از 30 سال است مطرح می كند، خاصه در شش سال گذشته، لااقل در عرصه شعار چیزی در نفی امپریالیسم و مقابله با جامعه مصرفی غرب كم گذاشته نشده.
اما این جالب است كه در 30 سال پس از انقلاب اسلامی ایران، در هیچ دولتی چون دولت عدالت محور رشد واردات مشاهده نمی شود! حتی در دوران هاشمی رفسنجانی كه همیشه متهم به رواج مصرف گرایی و ورود كالاهای غربی می شود، رشد واردات طی 8 سال 55 درصد بوده، این در حالی است كه تنها در شش سال ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، رشد واردات ـ آن هم در مقایسه با 8 سال قبلی ـ بیش از 98 درصد رشد داشته است.
میم مثله من:به خدا من آدم بدی نیستم.باور کنید دلم نمیخواد از این چیزا براتون بنویسم و براتون بگم.منم دوست دارم از چیزای خوب براتون حرف بزنم.اما خوب این نمیزارن که!!!!!!!!واردات رو ببینید!هدفمندی یارانه ها تهش به اینجور جاها ختم میشه.اما راستی یه چیزی،صبر كنيد،هنوز اشكاش مونده
بر اقتصاد ما چه میگذرد؟؟؟؟؟